De laatste loodjes!

Kennen jullie me nog?! Net even gespiekt, en 13 november was de laatste. Ik ben ook zo'n druk bezette dame, niet normaal!

Ik ga jullie natuurlijk niet helemaal bijpraten vanaf 13 november, dan ben ik morgen nog aan het typen.

Het weekend van 14 november kreeg ik Kelly,Mandy en Josje nog over de vloer. Daarna was het even tijd voor rust. Super leuk weekend gehad met de meiden. Een grote puinhoop natuurlijk, je had me kamer eens moeten zien joh. Je kon er je kont nog maar net keren haha. Maar dat mocht de pret niet bederven! Het was super dat ze kwamen.

Toen was het na 5 weekenden kermis eindelijk wat tijd voor rust. Ik moet zeggen, dat had ik ook wel nodig ook! Dat vreet echt energie zeg. Positieve energie, maar toch. Elk weekend iedereen door Londen toeren! De London Eye en de Big Ben komen nu ook wel me neus uit..
23 december stond het volgende bezoek gepland. Tot die tijd lekker rustig aan gedaan. Lekker gehockeyd, af en toe een keertje uit en wat dingetjes bezoeken.

Van 19 december tot 4 januari had ik lekker vakantie. Ik wil me niet aanstellen, maar wat keek ik daar naar uit! Helemaal omdat ik een paar daagjes naar huis zou gaan natuurlijk.
Eerst was Roxie aan de beurt, die kwam me vergezellen tijdens kerst. Want... met kerst moet niemand alleen zijn, he Rox?

Suuuuper veel gelachen met Rox, die de stad Londen als iets minder prettig heeft ervaren. Man man, het avontuur begon gewoon al ellendig. Ik Rox opgehaald op het vliegveld, stappen we regelrecht in de verkeerde metro ( dat was mijn fout, dat geef ik eerlijk toe). Wij weer terug en ik zag de goede metro al staan. Ik ben natuurlijk gewend om snel die metro in te vliegen, maar goed onze Rox van t platteland die bleef achter haha. Tja die deuren gingen niet meer open, dus ik kon er niet meer uit en Rox er niet in. Ze riep nog naar me; ik blijf hier wel!! Ik allemaal bellen en doen maar dat lukte niet dus ben ik weer terug gegaan en daar stond ze nog braaf te wachten.

Die middag zijn we naar Winter Wonderland gegaan, beetje over de markten gelopen en wat biertjes gedronken. Waar niet al te gemakkelijk aan te komen was. Aangezien Rox, maarliefst 27 jaren jong, haar ID niet bij had. Dus Bo mocht het halen, maar die kreeg er dan bij elke bar maar 1tje mee. Pfhaha.
Wij helemaaaaal gehaast op en neer naar huis om Rox haar ID te halen, want we gingen vervolgend uit eten bij een tapas bar en daarna nog even een drankje doen. Zul je altijd zien he, nergens hoefde ze haar ID nog te laten zien. Na een aantal liters sangria bij de tapas bar gingen we op zoek naar een leuke tent. Salsa, leuk dachten we. Komen we daar aan is het dus een of andere salsa bar voor singles die daar met elkaar kunnen gaan dansen. Hilaaaarisch. Om de haverklap werden Rox en ik gevraagd om te dansen, nee bedankt. Wij kijken wel toe, haha. Kwam Rox met het geniale plan om even te vluchten aan de overkant, want daar zag het er ook wel gezellig uit. Rox net 2 halve liters bier besteld (perongelijk) komen we er na een tijdje achter dat we in een homobar terecht waren gekomen. Gezelluuuug!

Toen was het kerst. Wel raar hoor, om niet thuis te zijn. Kerstavond hebben we een diner gehouden bij Carmen ( ook Nederlands) met een aantal meiden van Anne haar stage. 1ste kerstdag was echt een grote grap. In zo'n grote stad als Londen is alles, maar dan ook echt ALLES dicht. Geen openbaar vervoer mogelijk. Alleen taxi's. Verplicht heel de dag in bed dus. Nou dat hebben we ook gedaan. Hebben ons prima vermaakt met wijn, 4 Films en een kerstdiner in onze pyjama.

Toen was het 2de kerstdag eindelijk tijd om naar huis te gaan!! Oh man, ik kon echt niet meer wachten. Stond echt te popelen om iedereen weer te zien en ergens te zijn waar je eigen lieve mensen gewoon om je heen waren. Wordt weer helemaal enthousiast als ik eraan terug denk.
Papa kwam ons ophalen in Rotterdam en dan lekker ouderwets gourmetten thuis met wat cadeau's. Maar mijn eerste cadeau stond al te wachten op het vliegveld. Zie ik opeens Romy in de verte staan! Wat een verassing was dat, zo fijn om eindelijk je beste vriendin weer te zien. Vanaf toen voelde ik me echt al helemaal thuis.

Thuis stond me een gloednieuwe kamer te wachten, die Milja helemaal voor mij had ingericht. Helemaal super, helemaal happy mee! Kan ook niet wachten om er weer lekker te slapen. Nog 22 dagen om precies te zijn. Ja ja, de aftelkalender hangt op me kamer hoor!
Maargoed, lekker gegeten thuis met het gezin en suprise gedaan! Toen op naar Janssen&Janssen samen met Romy en Lieske. Wat had ik toch een geweldige avond. Al mn lieve vriendinnetjes geknuffeld. Iedereen kwam naar me toe, en was zo enthousiast me te zien. Ja, ik was thuis. Nog ff lekker staan brullen midden in Janssen, maar dat hoort er ook bij.

Net wanneer ik natuurlijk thuis kom begint heel die ellende met de sneeuw. Heb ik weer. Zo blij dat ik weer op me fietsje kon stappen, moest ik overal te voet heen. Zaterdag eerst lekker gaan lunchen met papa en daarna op bezoek bij opa en oma. Die waren toch ook wel blij om mij weer even te zien :) Nog even een biertje gedronken bij de ijsbaan met paps en toen even binnen gelopen op het werk. ( Van Holst) moest natuurlijk wel even mijn gezicht laten zien voordat ze vergaten wie ik was. Maar mij vergeet je niet zomaar, whaha. Toen was het tijd voor Kelly haar feestje. Van te voren naar Myrthe gegaan, lekker bijgekletst! Met gevaar voor eigen leven op de fiets naar Kel haha. Weer pas om 4 uur thuis, maar een super leuke avond gehad! Zondagmiddag met Romy bij Van holst geluncht. Heeeeeerlijk aan de patat met frikandellen gezeten, kon me niks boeien. Dat was genieten!! Zondagavond wilde ik echt super graag naar Merel en Juul toe in Dongen vaart, maarja het weer zat niet echt mee. Ik zo eigenwijs dat ik ben zei; ik ga gewoon lekker fietsen. Hier was paps het niet helemaal mee eens, maar die had makkelijk praten want die had er al een aantal biertjes in zitten, he pa! Gelukkig wilde Milja me wel brengen met de auto en hebben we een lekker ouderwetse sleepover gehouden. Lekker films kijken en vooral veel geklets tot diep in de nacht. Super gezellig! Dan was het maandagmiddag tijd voor Mirte! De volgende lunch, deze keer in Tilburg. Na al die lieve kaartjes en foto's die ze mij heeft gestuurd in Londen kon ik haar eindelijk bedanken met een dikke knuffel.

Toen begon de ellende.. Maandagavond curling avond met dames 2 bij de ijsbaan. Ik mocht coach zijn voor n avondje. Ik had 2 taken: De meiden op tijd op de baan krijgen ( is gelukt) en taak 2: bier halen! ( zeer goed geslaagd). Helemaal leuk dat curling, de gouwe leeuw was ook erg gezellig.. goed zat en gelukkig was ik om kwart over 4 weer thuis. haha.
Aiiiii, dat deed zeer op dinsdagmorgen. Ik in me sloffie richting kitty waar ik kon aansluiten voor mij het ontbijt voor hen de lunch. Paar uurtjes later kwam kel m'n haren weer eens fatsoeneren. Mocht wel na 4 maanden. Om 6 uur werd ik weer verwacht bij familie Van Vorstenbosch! Waar een heerlijke maaltijd op mij stond te wachten. Toen dinsdagavond toch maar weer naar de ijsbaan met Diniz Romy en Lieske. Wederom eindigde we weer in de gouwe leeuw. Maaaaar om 2 uur ging ik echt naar huis want om 06:30 ging me wekker om naar het vliegveld te gaan haha. Uiteindelijk sliep ik ( weer dronken) pas om kwart voor 3 en moest ik om half 7 mijn koffer nog inpakken. Man man man, het voelde alsof ik 5 dagen had lopen carnavallen. Opzich.. op de gekke outfits na..
Goed misselijk in de auto op naar Rotterdam. Ik wilde nog helemaal niet gaan.. En toen was het alweer nieuwjaarsavond. Daar moest ik nog even niet aan denken hoor.
Gelukkig kwam Michelle ( uit mijn klas) mij vergezellen in Londen met oud en nieuw. Eindelijk herenigd na elkaar elke dag te hebben gesproken. Samen met Anne en Nadies gingen we naar een club in Shoreditch. Tja.. wat zullen we ervan zeggen? Seks, drugs en Rock&Roll. We stonden onze ogen uit te kijken. Wat we daar allemaal wel niet voorbij hebben zien komen. Tja, dat viel wel een beetje tegen. Het was ook opeens 12 uur. Werd helemaal niks speciaals voor gedaan.
Volgende dag was het New years day parade door de straten van Londen. Daar hebben we gelukkig nog een glimp van op kunnen vangen. Samen met honderdduizend andere mensen:) jeeeezus wat was het daar druk!
Echt super naar me zin gehad met Michelle, helaas moest ze vrijdag weer terug naar Nederland.

Toen kwam het besef. Maandag weer stage, het gewone leventje weer terug pakken en nog even 4 weken knallen. Nadat ik thuis ben geweest besefte ik heel goed wat ik allemaal zo had gemist en dat is wel een beetje blijven hangen. Ik was natuurlijk na 4 maanden wel gewend aan mijn leventje hier, maar nu ik weet wat ik mis is het totaal anders. Echt die laatste loodjes. Die zijn het zwaarst zeggen ze altijd.
Eerste weekje stage zit er weer op. Dat was weer even wennen, terug in het ritme komen. Ga zo ook lekker slapen, ben helemaal op!
Op stage is er weinig uitdaging meer waardoor de motivatie ook stukken minder wordt. Nu nog maar 3 weken te gaan, ik blijf maar tegen mezelf zeggen; kom op Bo, je bent al zover gekomen die laatste weken zijn appeltje eitje. En dat is ook zo. Een levenservaring die niemand me meer afpakt. Ik mag trots zijn op wat ik hebt bereikt, en ga veel dingen ook zeker missen hier, maar ik sta te popelen om naar huis te gaan. En dan ga ik voorlopig nergens meer heen haha.
Gelukkig komt merel volgend weekend op visite, en Anne ( uit mijn klas) het weekend daarna, en dan zijn we er al!!

Ik ga weer een kruisje zetten op mijn kalander en dan lekker slapen.
Tot snel lieve schatten!

Dikke kus
Bo