Eerste week stage zit erop!
Blijf op de hoogte en volg Bobette
31 Augustus 2014 | Verenigd Koninkrijk, Tooting
Daar ben ik weer, helemaal speciaal voor jullie naar de starbucks gegaan ( echt verschrikkelijk zeg.. ) om weer een leuk verslag te schrijven.
Het echte leven hier is nu echt begonnen. Het voelt nog steeds raar dat ik hier de komende maanden gewoon woon.. Besef het nog steeds niet helemaal. Dat komt nog wel!
Dinsdag was mijn eerste werkdag bij Antonia Pugh-Thomas, voor diegene die nog niet wisten wat voor bedrijf het is, het is een bruidsmode bedrijf. Wat een verschil met school zeg! Het eerste wat ze zei was ; vergeet wat je op school hebt geleerd hier is alles anders dus je gaat alles vanaf het begin leren. Ik moest ook echt beginnen met allerlei kleine testjes om te kijken of ik het allemaal onder de knie heb. Maar alles moet hier perfect, er zal niks zijn wat daar niet perfect is. Sommige dingen heb ik dus ook gewoon 4 keer moeten herhalen totdat het perfect was.Toen ik mijn schaar niet goed had opgehangen kreeg ik er ook zeker commentaar op. Alle scharen en meetlinten moeten precies hetzelfde hangen als de andere scharen aan de muur.. Nou de meeste van jullie weten allemaal hoe ik ben, geen geduld, alles op het laatste moment beetje afraffelen en eigenlijk helemaal niet zo netjes dus. Dit is dus zeker een uitdaging voor mij, alles draait om de details. Maar dat is alleen maar goed, ik ga hier enorm veel leren dat is 1 ding wat zeker is!
Het is hard werken maar alles gaat op een rustig tempo, geen stress of haast dus dat is erg fijn. Ik kreeg ook gelijk de sleutels dus dat betekend dat ze wel gewoon vertrouwen in mij hebben!
Ik heb heel de week met Antonia zelf en Robyn gewerkt, die er al 7 jaar werkt. Heel aardig allebei en ook erg grappig. Antonia komt op haar motor aan en zodra ze binnenstapt schopt ze haar motorlaarzen uit en loopt ze de rest van de dag op haar sokken. Ook lopen haar 2 hele lieve honden daar gewoon rond. We werken van 9 tot 6 en om 1 uur lunchen we samen lekker achter op de grond haha. Het zijn lange dagen, ik sta op om 7 uur en ben ook pas rond kwart over 7 thuis. Ik was dan ook helemaal kapot op t einde van de week. Omdat ik nog steeds geen huisgenoten had en ook geen internet ben ik donderdagavond al richting Anne gegaan en daar geslapen, was erg gezellig! Vrijdagavond zijn we naar een pub/club in anne haar wijk gegaan, ja dan merk je toch wel dat uitgaan in Engeland weer totaal iets anders is. Hebben veel aanspraak gehad met allerlei mensen, iedereen merkt natuurlijk wel dat wij niet Engels zijn. Het was erg grappig moet ik zeggen. Toen we daarna nog wat gingen eten bij de Mac, want die is heel de nacht open :) kwamen we in gesprek met 2 Engelse en die wilde graag weten hoe ze moesten zeggen : Wil je wat wiet? Nou dat was hilarisch natuurlijk.
Oja.. ik was er ondertussen ook achtergekomen dat ik mijn sleutels van het huis vergeten was. En ja, echt weer iets voor mij.. Dus toen moesten we zaterdag middag naar Wimbledon om de sleutel op te halen en zijn we door gegaan naar mij.De sleutel bleek ook niet thuis te liggen dus toen heb ik nog een kopie moeten laten maken ook. De wijn was trouwens niet te zuipen daar dus we hadden allebei enorme koppijn haha. Lekker wat gekookt en gechilld bij mij en toen zijn we gisterenavond naar Leicester Square gegaan. Jeeeeezus wat is het daar groot en wat lopen er toch veel mensen rond. We waren onderweg naar een Nederlands cafe, en toen kwamen we de grote M&M winkel tegen dus daar hebben we even de toerist uitgehangen natuurlijk. Eenmaal aangekomen bij het cafe, gingen ze sluiten.. Daar gingen onze bitterballen en frikandellen speciaal...
We zijn er al wel achter dat op stap in hartje London een erg duur grapje is. Wij als arme studenten kunnen dat niet betalen natuurlijk. Uiteindelijk hebben we in een gezellig Mexicaans tentje een cocktail gedronken en zijn we lekker naar huis gegaan met de nachtbus. Bij de bushalte hebben we ons lesje ook weer geleerd, ondanks we hier in Engeland zijn, let altijd op wat je zegt. Er stond een erg enge man naar Anne te kijken heel de tijd. Dus Anne zegt gewoon tegen mij dat die rare man heel de tijd zo staat te kijken. Toen vroeg hij echt 100 keer in het engels aan ons of hij iets mocht vragen. Uiteindelijk zei hij dus dat hij uit Nederland komt en ons dus gewoon kon verstaan.. OEPS.
En als klap op de vuurpijl, vond Anne vannacht om 3 uur mijn sleutels in bed. NATUURLIJK, HEB IK WEER. Weer 9,30 pond weggegooid. Alsof het geld hier op me rug groeit.
Ondertussen zijn er gisteren en vandaag 3 huisgenoten in het huis gekomen dus ik ben niet meer alleen, heel fijn dus! Allemaal erg aardig dus dat zit wel goed. 1 meisje is heel erg van het schoonmaken, wat best goed uitkomt want dat ben ik niet. Haha..
Nou dat was hij wel weer, lang zag denk ik. Sorry korter lukt echt niet!
Liefs en een dikke kus uit Londen!
Het echte leven hier is nu echt begonnen. Het voelt nog steeds raar dat ik hier de komende maanden gewoon woon.. Besef het nog steeds niet helemaal. Dat komt nog wel!
Dinsdag was mijn eerste werkdag bij Antonia Pugh-Thomas, voor diegene die nog niet wisten wat voor bedrijf het is, het is een bruidsmode bedrijf. Wat een verschil met school zeg! Het eerste wat ze zei was ; vergeet wat je op school hebt geleerd hier is alles anders dus je gaat alles vanaf het begin leren. Ik moest ook echt beginnen met allerlei kleine testjes om te kijken of ik het allemaal onder de knie heb. Maar alles moet hier perfect, er zal niks zijn wat daar niet perfect is. Sommige dingen heb ik dus ook gewoon 4 keer moeten herhalen totdat het perfect was.Toen ik mijn schaar niet goed had opgehangen kreeg ik er ook zeker commentaar op. Alle scharen en meetlinten moeten precies hetzelfde hangen als de andere scharen aan de muur.. Nou de meeste van jullie weten allemaal hoe ik ben, geen geduld, alles op het laatste moment beetje afraffelen en eigenlijk helemaal niet zo netjes dus. Dit is dus zeker een uitdaging voor mij, alles draait om de details. Maar dat is alleen maar goed, ik ga hier enorm veel leren dat is 1 ding wat zeker is!
Het is hard werken maar alles gaat op een rustig tempo, geen stress of haast dus dat is erg fijn. Ik kreeg ook gelijk de sleutels dus dat betekend dat ze wel gewoon vertrouwen in mij hebben!
Ik heb heel de week met Antonia zelf en Robyn gewerkt, die er al 7 jaar werkt. Heel aardig allebei en ook erg grappig. Antonia komt op haar motor aan en zodra ze binnenstapt schopt ze haar motorlaarzen uit en loopt ze de rest van de dag op haar sokken. Ook lopen haar 2 hele lieve honden daar gewoon rond. We werken van 9 tot 6 en om 1 uur lunchen we samen lekker achter op de grond haha. Het zijn lange dagen, ik sta op om 7 uur en ben ook pas rond kwart over 7 thuis. Ik was dan ook helemaal kapot op t einde van de week. Omdat ik nog steeds geen huisgenoten had en ook geen internet ben ik donderdagavond al richting Anne gegaan en daar geslapen, was erg gezellig! Vrijdagavond zijn we naar een pub/club in anne haar wijk gegaan, ja dan merk je toch wel dat uitgaan in Engeland weer totaal iets anders is. Hebben veel aanspraak gehad met allerlei mensen, iedereen merkt natuurlijk wel dat wij niet Engels zijn. Het was erg grappig moet ik zeggen. Toen we daarna nog wat gingen eten bij de Mac, want die is heel de nacht open :) kwamen we in gesprek met 2 Engelse en die wilde graag weten hoe ze moesten zeggen : Wil je wat wiet? Nou dat was hilarisch natuurlijk.
Oja.. ik was er ondertussen ook achtergekomen dat ik mijn sleutels van het huis vergeten was. En ja, echt weer iets voor mij.. Dus toen moesten we zaterdag middag naar Wimbledon om de sleutel op te halen en zijn we door gegaan naar mij.De sleutel bleek ook niet thuis te liggen dus toen heb ik nog een kopie moeten laten maken ook. De wijn was trouwens niet te zuipen daar dus we hadden allebei enorme koppijn haha. Lekker wat gekookt en gechilld bij mij en toen zijn we gisterenavond naar Leicester Square gegaan. Jeeeeezus wat is het daar groot en wat lopen er toch veel mensen rond. We waren onderweg naar een Nederlands cafe, en toen kwamen we de grote M&M winkel tegen dus daar hebben we even de toerist uitgehangen natuurlijk. Eenmaal aangekomen bij het cafe, gingen ze sluiten.. Daar gingen onze bitterballen en frikandellen speciaal...
We zijn er al wel achter dat op stap in hartje London een erg duur grapje is. Wij als arme studenten kunnen dat niet betalen natuurlijk. Uiteindelijk hebben we in een gezellig Mexicaans tentje een cocktail gedronken en zijn we lekker naar huis gegaan met de nachtbus. Bij de bushalte hebben we ons lesje ook weer geleerd, ondanks we hier in Engeland zijn, let altijd op wat je zegt. Er stond een erg enge man naar Anne te kijken heel de tijd. Dus Anne zegt gewoon tegen mij dat die rare man heel de tijd zo staat te kijken. Toen vroeg hij echt 100 keer in het engels aan ons of hij iets mocht vragen. Uiteindelijk zei hij dus dat hij uit Nederland komt en ons dus gewoon kon verstaan.. OEPS.
En als klap op de vuurpijl, vond Anne vannacht om 3 uur mijn sleutels in bed. NATUURLIJK, HEB IK WEER. Weer 9,30 pond weggegooid. Alsof het geld hier op me rug groeit.
Ondertussen zijn er gisteren en vandaag 3 huisgenoten in het huis gekomen dus ik ben niet meer alleen, heel fijn dus! Allemaal erg aardig dus dat zit wel goed. 1 meisje is heel erg van het schoonmaken, wat best goed uitkomt want dat ben ik niet. Haha..
Nou dat was hij wel weer, lang zag denk ik. Sorry korter lukt echt niet!
Liefs en een dikke kus uit Londen!
-
31 Augustus 2014 - 19:30
Ingrid:
:) echt een verhaal dat bij jou past.
Ik ben blij dat je het naar je zin hebt en dat je niet meer alleen in het huis zit. Tja misschien kom je terug als een puntJe precies als alles zo perfect moet. Maar ik denk het niet, haha.
Veel plezier en succes xxx -
31 Augustus 2014 - 20:33
Jordi:
Ligt niet aan de wijn, maar aan de hoeveelheid... -
31 Augustus 2014 - 21:15
Claasje:
Lieve Bobbie. Wat een week!! Je hebt al veel mee gemaakt en geleerd.echt een verhaal van jou heel herkenbaar schatje. Groetjes en have fun. Dikke kus de van rijswijkjes -
31 Augustus 2014 - 22:59
Heidi Boom:
Jullie hebben altwee al een leuke week achter de rug. Veel plezier de komende week. Gr. Heidi -
01 September 2014 - 07:14
Peter De Beer :
Mooi verhaal Bobette.
Ik denk toch dat je het een beetje van je vader hebt...
Die besteld ook concertkaarten voor zaterdag als we zondag gaan....
Maar zo te horen komt het allemaal wel goed in Londen.
Veel plezier verder nog
-
01 September 2014 - 09:01
Toos Van Campenhout:
Hoi bobet leuk verslag joh je komt als een Pietje precies terug .heiel veel groetjes van oma toos -
01 September 2014 - 09:54
Pal:
Nou das weer mooi neergepend Bobette .
Maar dat je je sleutel al weer gevonden had dat heb je gisteren niet verteld !!
Weer echt iets voor jou ... En wat P. de B. zegt gewoon niet naar luisteren !! -
04 September 2014 - 06:29
Nancy Van Loon:
Hoi Bobby, leuk om zo op de hoogte te blijven van jou ervaringen. Je schrijft het ook zo leuk. Ik denk dat daar idd veel zult leren zowel in het vak als in levenservaringen. Je kunt nog altijd schrijfster worden. Veel plezier daar!!! Xxx nancy
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
